شهریار

صید خونین خزیده به شکاف سنگم

که نفس در نفسم با سگ صیاد هنوز

چرا آدمی غریب ترین است؟

برای اینکه آدمی می‌اندیشد! آدمی غریب است چون اهل تعقل است و می تواند از خودش فاصله بگیرد. انسان از خودش فاصله می‌گیرد و به خودش از بیرون نگاه می‌کند. انسان وقتی از بیرون به خود نگاه می‌کند، موجودی را می‌بیند که در جایی نشسته یا خوابیده و در حال غذا خوردن یا خواندن کتاب است. از خود فاصله گرفتن، از مختصات و ویژگی‌های ممتاز آدمی است.

تنهایی انسان از آن حیثیت است که به خود می‌نگرد. انسان وقتی به خود می‌نگرد، تنهایی خود را زیر ذره بین نگاه و نظاره خودش، کاملاً احساس می‌کند. اینجاست که انسان برای خودش یک «شیئ» می‌شود باید به این نکته خیلی دقت کرد که همه چیز برای انسان شیئ است اما خود انسان شیئ نیست انسان این توانایی را دارد که با خودِ خود، به جهان هستی و به عالم بنگرد. انسان به هر چیز بنگرد، آن در نظرش شیئ است.

انسان وقتی به خود نیز دارد می‌نگرد خود را شیئ می‌بیند. اما خود، از آن نظر که دارد می‌بیند شیئ نیست، همان خود است که می‌اندیشد.

غربت آدمی، غربتی است که از ازل تا ابد با ماست و از آن رهایی نداریم مگر اینکه با خود انس بگیریم؛ البته نه، هر خودی، بلکه خود غیر متناهی و این همان رشته ای است که به وحدت وجود منتهی می‌شود.

متن از هستی و مستی (تألیف استاد ابراهیمی دینانی) صفحه ۱۱۵

وجه تسمیه

در اولین پست در نظر دارم وجه تسمیه وبلاگ رو بیان کنم.

عنوان دومین مطلب آزمایشی من

این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

زکات علم، نشر آن است. هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.

همچنین وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.

عنوان اولین مطلب آزمایشی من

این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.

همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.